زدم با اِذن حافظ فالِ ‌ دیگر

جواب‌‌ آمد‌ مجو خوشحالِ دیگر

مگردان‌ حالِ ما را ‌‌ یا مُحوّل

که غم حاکم شود یک سالِ دیگر

هوایِ باغِ عطرآگین بیاید

صدای ساز بلدرچین بیاید

گلایُل گل دهد پایان اسفند

بهار از راه‌ فروردین ‌‌بیاید

چو رویایِ قشنگِ کودکانه

چو بارانی که‌ زد بر بام خانه

خیالم را به جنگل های گیلان

کشاندی‌‌‌‌ نرم و نازک ‌‌ با ترانه

زدی با رفتنت آتش به جانم

که‌غم ریزد غروبِ از آسمانم

بسان هیزم از سوزم بسوزد

دلِ ‌ همسایه از آه و فغانم

زدی آتش به قلب‌تار و پودم

که گُر‌ گیرد سراپای وجودم

اگرچه ناله ام را کس نفهمد

ولی در‌ کوچه هاپیچده دودم